zondag 7 oktober 2012

Lekkermeisjesliefde.



Deze dame heet Irina Shayk. Ze is een Russisch model, die verschijnt op de cover van een (helaas) bekend  Italiaans magazine voor vrouwen. Een tijdschrift die niet alleen reclame maakt van bontmode, maar om kopieën te verkopen, neemt ook de tijd om de uitzinnige uitingen van deze harmoniouze conglomeraat van menselijk vlees tot publicatie te brengen.

Als een veganistische man zou ik dit soort vlees wel eten. In het openbaar beweer ik niks met dames die dieren eten (of dragen) te maken willen hebben. Toch zou ik misschien, in een geheime alkoof, een kleine zonde begaan. Ik ben niet perfect.

Deze dame beweert dat ze heel veel van dieren houdt. Tegelijkertijd zegt ze geen afstand van bont te willen doen. De natuur heeft haar een mooi lichaam gegeven, maar wist niet hetzelfde doen met hersenen en gevoeligheid. Misschien is de natuur ook niet perfect, hoewel  ik sterk vermoed dat dit alleen geldt voor het menselijk ras.

In dit zeer interessante interview weet Irina ook iets verstandigs te zeggen: Het is hypocriet het gebruik van bont te veroordelen, terwijl je op hetzelfde moment akkoord gaat met vlees eten en leren schoenen te dragen.

Ik ben het er mee eens. Wie dieren eet heeft geen recht om boos over bont, jacht en de Palio van Siena te zijn.

Toch praat Irina over de liefde. Irina houdt van dieren, maar zonder bont kan ze niet. Misschien gaat  het over een soort meisjesliefde, de aantrekkingskracht die een jong lekker meisje kan voelen voor een voetbalster, een rijke zakenman, een parure van diamanten.

Net als degene die dieren wel eet, maar beweert van hen te houden. Misschien betreft het hier alleen een misverstand over het gebruik van het woord liefde.

Als ik me in die alkoof met Irina zou bevinden, zou ik zeker denken aan "liefde", maar ik moet ook toegeven dat mijn hormonen  wat in de war raken van dit woord.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten